Extreem Speciaal: Yanggakdo stadion in Noord-Korea

Pyongyang – Bammmm!!! Van en voor de ekte ekte liefhebbers. Waarschijnlijk de meeste bijzondere fotorepo tot nu toe op FC. Sowieso de tofste lichtmast die we kennen. Vanuit het gesloten Noord-Korea. Met mooi verhaal erbij. (met heel veel dank aan T)

FC, ik was ‘gewoon’ op vakantie in Noord-Korea en het was de eerste keer (maar waarschijnlijk niet mijn laatste). Je wordt met je groep gedurende heel de reis begeleid door twee gidsen en je doorloopt een vast programma waar je weinig invloed op hebt. Voor foto’s moet je in principe altijd toestemming vragen.

Ik heb speciaal gevraagd of het mogelijk was een voetbalstadion te bezoeken en dit is uiteindelijk geregeld. Onze gids snapte niets van deze vraag, maar heeft het dus wel voor elkaar gekregen dat ik naar binnen mocht (en het reisgezelschap mee moest, haha). Ik vraag me af welke andere activiteit is komen te sneuvelen, maar beter dan een stadionbezoek kan het nooit geweest zijn. Het werd uiteindelijk het Yanggakdo-stadion dat al sinds de eerste dag in Pyongyang met me flirtte; ik kon het immers vanuit mijn hotelkamer zien liggen.

In het stadion mocht ik vrij mijn gang gaan met foto’s maken (vinden ze mooi) en vrij over het veld lopen. Ik rende dan ook zo vanaf de sintelbaan naar de middenstip. Ik had weinig tijd voor foto’s en was geweldig onder de indruk. Het stadion waar de nationale ploeg speelt! En ik daar over het veld rennen! Onwerkelijk, maar ik stond daar gewoon. Zoals ik al zei: mijn enthousiasme daar werd niet begrepen, maar wel gewaardeerd. Die gids stond me gewoon keihard uit te lachen, hoorde ik later.

Verder was het vrijwel onmogelijk foto’s van wereldvelden en voetballende mensen/kids te maken, ook omdat we veel in de bus zaten en weinig liepen op het platteland en stoppen niet altijd mogelijk is. Het beste resultaat heb je kunnen zien. Snel vanuit de rijdende bus genomen.

Daarnaast heb ik van het Kim Il-Sung stadion (ook in Pyongyang) nog wat foto’s van buiten kunnen maken. Ik kon er niet in en hield de groep al heel erg op door deze foto’s te maken, maar dat moest even. Er gaat toch elke weer iets door je heen als je lichtmasten ziet, he. Toen de groep mijn smile en geluk zag toen ik terug de bus in kwam, werd het laatkomen me vergeven.